«Katedra Notre Dame musi i może przynosić większe zyski…»
W swym artykule z 27 kwietnia 2019, Thierry Meyssan, konsultant polityczny i założyciel Voltairenet, zauważa, że w wieczór pożaru Katedry Notre Dame, wszystkie kanały telewizyjne zaczynały swe dzienniki od tej właśnie wiadomości, za wyjątkiem France2.
Meyssan pisze dalej, że piękno Notre Dame bynajmniej nie sprawia, iż francuska klasa rządząca zapomina, że katedra pozostaje dla nich pomnikiem zabobonu chrześcijańskiego.
Przypomina także, iż w grudniu 2015 roku – kiedy Emmanuel Macron był ministrem gospodarki, przemysłu i cyfryzacji – ówczesny prezydent Francji – François Hollande oraz burmistrz miasta Paryża – Anne Hidalgo sfinansowali projekt, którego opracowanie trwało 12 miesięcy.
W przedsięwzięciu wzięła udział Żydówka Audrey Azoulay – ówczesna francuska minister kultury, dziś dyrektorka UNESCO, oraz (mający polskie pochodzenie) prefekt Patrick Strzoda – ówczesny dyrektor gabinetu ministra spraw wewnętrznych, dziś dyrektor gabinetu Macrona.
Pracami kierowali: Philippe Bélaval – prezydent francuskiego Centrum ds. Pomników Narodowych oraz architekt – Dominique Perrault.
https://en.wikipedia.org/wiki/Audrey_Azoulay
https://fr.wikipedia.org/wiki/Patrick_Strzoda
Zespół zaproponował by Île de la Cité, na której położona jest Katedra Notre Dame (a także Sainte-Chapelle») przekształcić w «wyspę – pomnik».
Raport komisji stwierdza, że wartość handlowa projektu jest niewiarygodnie wielka, ale ani jednym słowem nie wspomina o dziedzictwie duchowym jaki są te dwa cenne obiekty. Traktuje je wyłącznie jako wartości turystyczne – jako potencjalne źródło dochodów.
Włoski dziennikarz i blogger, Maurizio Blondet, w swym artykule zatytułowanym «Katedra Notre Dame musi i może przynosić większe zyski», streszcza zawartość raportu, pisząc:
Katedrę Notre Dame odwiedza rocznie 14 milionów turystów. Jak wygląda dochód wynikający z tego faktu? Jest bardzo znikomy, ponieważ pochodzi on wyłącznie ze sprzedaży widokówek z jej fotografią.
Katedra i wyspa w 47 % należą do państwa francuskiego, reszta jest własnością gminy Paryż. Wynikiem prywatyzacji terenu, będzie 100 000 metrów kwadratowych gruntu nadającego się do wykorzystania handlowego, co daje miliard euro zysku, po tym, jak wybudowany zostanie gigantyczny, podziemny shopping center (czym zainteresowany jest Auchan), taras wokół iglicy Katedry, oraz oszklone restauracje z widokiem na Sekwanę. Wszystko to pozwoli na spieniężenie przepływu osób przez najważniejszy punkt turystyczny Francji.
Autorzy projektu zauważali, że nie może on zostać zrealizowany w krótkim czasie – nie za względu na brak finansów, ale z powodu ciężaru procedur administracyjnych i gigantycznych ograniczeń prawnych. Pomimo tego, że wyspę zamieszkuje niewielka ilość osób, wywłaszczenia mogą trwać wiele dziesiątków lat – zaznaczali. To, co zaskakuje jeszcze bardziej – pisze Meyssan – to informacja, że Philippe Bélaval ubolewał nad niemożliwością zniszczenia części dziedzictwa architetonicznego wyspy.
https://www.ladocumentationfrancaise.fr/var/storage/rapports-publics/174000017.pdf
Projekt Bélaval/Perrault
Obecnie, wydaje się, że Macron, wprost ekspresowo zmierza do realizacji projektu, który ze względu na trudności w jego realizacji, skończył wcześniej w szufladzie.
By stał się rzeczywistością zostaną zawieszone przetargi oraz procedury dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego, zaś całość działań ukierunkowana będzie nie na odbudowę Katedry, ale na przeksztalcenie Île de la Cité w najpopularniejszą atrakcję turystyczną Europy.
By ominąć jakiekolwiek ograniczenia prawne, Macron, w sposób arbitralny, narzucił hipotezę nieumyślnego podpalenia kościoła.
Zauważmy, że koniec prac przewidywany jest na rok 2024, co zbiega się się z datą zakładaną przez projekt Bélaval/Perrault. Zdławienie debaty na temat przyczyn pożaru ma na celu uniknięcie dochodzeń sądowych, które mogłyby przeszkodzić w realizacji zamierzonego harmonogramu.
Nowy prokurator paryski – Rémy Heitz, mianowany w listopadzie 2018 przez Macrona zapewnił opinię publiczną, że pożar był przypadkowy, na co zareagowali strażacy, rzemieślnicy i architekci francuscy – twierdzący zgodnie, że żaden element obecny na rusztowaniach nie mógł sprowokować pożaru na tak wielką skalę, jak było to widoczne i w tym miejscu Katedry, w którym miało to miejsce – rozprzestrzeniającego się z tak dużą szybkością, jak było to zauważalne.
Strażacy twierdzą także, iż podczas spalania, drewno nie produkuje żółtego dymu, natomiast może on być wynikiem spalania produktów petrochemicznych. Dodają, że termit, będący mieszanką glinu i tlenku żelaza bardzo szybko osiąga temperaturę 2000 ºC i produkuje gęsty, żółty dym.
Video zamieszczone na Youtube pokazuje dębową belkę, podobną do tych z dachu Katedry, która poddawana przez godzinę zwarciom, ekspozycji na iskry i wszelkie inne próby podpalenia – nie zapala się. Eksperyment wydaje się potwierdzać umyślne podpalenie kościoła.
VIDEO: Eksperyment z belką [FRANC.]
Upór prokuratora Rémy Heitz’a, jak również prefekta Didiera Lallement’a w podtrzymywaniu tezy o nieumyślności pożaru, zanim jeszcze śledczy byli w stanie udać się na miejsce zajścia, jest dowodem, że a priori założono przedstawienie takiego rodzaju wersji oficjalnej wydarzenia, by nie wymagała ona długich dochodzeń, mogących zablokować przyszły plac budowy.
Maurizio Blondet dowodzi, że Katedra nie jest potrzebna systemowi rządzącemu, pisząc:
«Sztuka współczesna zawładnęła światem z bardzo prostego powodu: hegemonia Handlu nie może się bez niej obejść. Jest ona oficjalną sztuką reżimu, będącą w kapitalizmie tym, czym był realizm socjalistyczny dla Sowietów».
Żydowska rodzina Sacklerów, produkująca opioidy, które spowodowały śmierć dziesiątków tysięcy Amerykanów, znana jest ze sponsorowania „artystów” współczesnych. Na zdjęciu widoczna jest zagięta łyżka – jakiej używają heroiniści – o długości 6 metrów, umieszczona przed siedzibą główną Purdue Pharma – spółki farmaceutycznej należącej do Sacklerów, produkującej OxyContin.
https://en.wikipedia.org/wiki/Raymond_Sackler
https://en.wikipedia.org/wiki/Sackler_family
https://en.wikipedia.org/wiki/Purdue_Pharma
https://en.wikipedia.org/wiki/Oxycodone
Dalsze «dzieła sztuki współczesnej», tj. kupa i wibrator analny z paryskiego Placu Vendôme.
Na podstawie:
https://www.voltairenet.org/article206324.html
https://www.maurizioblondet.it/notre-dame-deve-e-puo-rendere-di-piu/
https://www.huffingtonpost.it/2014/10/17/parigi-albero-sex-toy_n_6001852.html
Za: ram.neon24.pl
