Pieniądz ujemny (teraz) a pieniądz dodatni – rozważania monetarne [PDF]

0
439
[bsa_pro_ad_space id=5]

Krzysztof Lewandowski

Pieniądz krążący obecnie w gospodarce jest pieniądzem ujemnym, gdyż pierwotnie został wprowadzony do obiegu jako czyjś dług. Jest też pieniądzem tymczasowym, gdyż ma czas życia równy okresowi, na jaki został pożyczony. Pojawia się w księgach banków komercyjnych wówczas, gdy chętni i kwalifikowalni podpisują umowę kredytową, a znika, gdy zadłużeni spłacają raty kredytu i się oddłużają. Ratunkiem dla naszej cywilizacji jest pieniądz dodatni, czyli taki, który nikogo nie zadłuża i nie znika z systemu, gdy wybija data spłaty kredytu.

Poniżej publikujemy jedynie fragment broszury, którą można pobrać w całości na końcu strony.

Pieniądz ujemny

Pieniądz krążący obecnie w gospodarce jest pieniądzem ujemnym, gdyż pierwotnie został wprowadzony do obiegu jako czyjś dług. Jest też pieniądzem tymczasowym, gdyż ma czas życia równy okresowi, na jaki został pożyczony. Pojawia się w księgach banków komercyjnych wówczas, gdy chętni i kwalifikowalni podpisują umowę kredytową, a znika, gdy zadłużeni spłacają raty kredytu i się oddłużają.

[bsa_pro_ad_space id=8]

Narodowy Bank Polski ma pośredni i niewielki wpływ na to, jak przebiega akcja kredytowa na rynku, prowadzona wyłącznie przez banki komercyjne, gdyż mechanizmy regulacyjne, jakimi dysponuje NBP – w postaci ustalania stóp procentowych, wymagań kapitałowych czy wysokości rezerw obowiązkowych – okazują się niewystarczające, aby płynnie sterować sprzedażą kredytu.

Jak mówi przysłowie, możesz przyprowadzić konia do wodopoju, ale nie możesz go zmusić, aby pił. Podobnie i banki, mogą klientom podsuwać pod chrapy wiadra kredytów, ale jeśli klienci nie chcą ich brać, to nikt ich do tego nie zmusi.

Z niechęci zwykłych klientów do brania kolejnych pożyczek bierze początek ratunkowa akcja luzowania ilościowego, prowadzona od 2008 roku przez największe banki centralne na świecie, będąca w istocie rolowaniem coraz większych i niespłacalnych długów państw i mega-korporacji, których decydentów określa się mianem kartelu lub głęboko ukrytego rządu (deep state).

Luzowanie ilościowe nie jest rozdawnictwem pieniędzy per se, gdyż w zamian za gotówkę przekazaną państwom czy korporacjom via banki komercyjne, banki centralne uzyskują obligacje lub inne aktywa. W wyniku luzowania ilościowego państwa i korporacje zadłużają się więc jeszcze bardziej łatwym kredytem, mimo że już bardziej nie powinny się zadłużać, gdyż cięciwa kosztów społecznych i ekologicznych obsługi istniejącego zadłużenia jest napięta do ostateczności.

Za tani kredyt udzielany bez końca uprzywilejowanym podmiotom przez Fed, EBC i inne banki centralne, podmioty te zbroją się po zęby (USA), bądź kupują i windują pod niebo wyemitowane przez siebie akcje.

Zniewalające ludzkość armie i korporacje piją haustami całe wiadra kredytów, a za otwarte w nieskończoność linie kredytowe budują sztuczne inteligencje, roboty, bazy wojskowe i biurowce tam, gdzie chcą, korumpują, kogo chcą i rozlewają zdziczenie dobrych obyczajów na cały świat.

Gwałtowny wzrost techniki (a więc produktywności) oraz długów (czyli podaży pieniądza), z jakim mamy obecnie do czynienia, odbija się fatalnie na środowisku naturalnym i społecznym. Rośnie rozwarstwienie i dewastacja planety.

Rozpoznany przez ekonomistów, stały deficyt pieniądza na rynku ma naturę systemową i wiąże się z działaniem pompy tłoczącej pieniądz do nieproduktywnej sfery finansowej, zajętej spekulacyjnym pompowaniem baniek na aktywach (bilionów dolarów do kieszeni milionów uprzywilejowanych). Deficyt ten wynika także ze stałego ubywania pieniądza na rynku wskutek spłat rat kredytów zaciągniętych we wcześniejszych okresach.

Ten systemowy i stały deficyt pieniądza, zwany „luką nabywczą”, jest deficytem w odniesieniu do wielkiej podaży potencjału gospodarczego JUŻ zainstalowanego na rynku i JUŻ zrealizowanego w postaci towarów czekających na klientów. Brak jednak siły nabywczej, aby te towary kupić.

Luka nabywcza wynika także z innych systemowych czynników, jak transfer zysków z krajów neokolonialnych, sposób kalkulowania cen poprzez wliczanie do nich nieosobowych kosztów amortyzacji, czy lęk banków przed kredytowaniem, dotkliwy zwłaszcza w okresach kryzysu, gdy przybiera postać zbiorowej paranoi.

Jako że jedynym pieniądzem, jaki może obecnie zapełniać lukę nabywczą, jest pieniądz ujemny (czyjś dług alias kredyt, od credo, „wierzę, że mi oddasz”), problem systemowo rośnie, gdyż rosnący gospodarczo świat musi się ustawicznie i systemowo coraz bardziej zadłużać, żeby mieć wystarczająco dużo pieniądza, aby móc normalnie funkcjonować. Rosnący dług oznacza popadanie w niewolę. Zadłużająca się demokracja zsuwa się po pochylni zadłużenia w neoliberalną, a w istocie neokolonialną, otchłań.

Aby wciąż więcej produkować żeby nadmuchiwać bańki aktywów, świat musi coraz intensywniej korzystać z zasobów surowcowych i eksploatować coraz intensywniej planetę, która ledwie dyszy z przegrzania chciwością kartelu.

W systemie ujemnego pieniądza, który jest długiem, dosypywanie jeszcze więcej pieniądza w celu zapobiegania jego deficytowi na rynku jest zaognianiem istniejącego problemu, gdyż jest powiązane z koniecznością jeszcze większego zadłużenia państw, przedsiębiorstw i obywateli – i płacenia na rzecz prywatnego kartelu jeszcze większych odsetek. Większe zadłużenie zmusza też do jeszcze szybszej dewastacji planety.

Zadłużaniu świata przez kartel służy model prywatnej kreacji pieniądza, wspierany przez armie prawników i ekonomicznych hit-manów, których jedynym zadaniem jest podsuwanie rządom międzynarodowych pożyczek, za które dokonuje się inwestycji powiązanych z grabieżą środowiska naturalnego na niespotykaną wcześniej skalę.

Należy zauważyć, że prawdziwymi decydentami w finansowaniu przedsięwzięć mających zasadniczy wpływ na dewastację przyrody są bankowcy, gdyż przedsięwzięcia te są finansowane z kredytów zatwierdzanych przez banki, które znają biznesplany i ewentualne skutki ich wdrożenia, gdyż ich głównym zadaniem jest szacowanie ryzyk związanych z kredytowanymi przedsięwzięciami.

Jak przerwać systemową grabież, dokonywaną poprzez pompowanie do systemu coraz większej ilości pieniądza ujemnego? Jak wykluczyć z obiegu wojnę jako sposób na ratowanie upadającego imperium prywatnych bankierów, tworzących kartel? Jak uzyskać wolność od długów?

Oto fundamentalne pytania, na które już dziś należy udzielić fundamentalnych odpowiedzi, gdyż presja społeczna, aby wysadzić z siodła władców kartelu jest coraz większa, a ciśnienie emocji wynikających z bezradności rośnie wraz z każdą prowokacją.

Jak wiemy z historii, prowokacje kartelu kończą się z reguły wojnami i wielkim zapotrzebowaniem na olbrzymie transze kredytów, tworzonych przez kartel z niczego, przeznaczonych na zakup broni, a potem na odbudowę ze zniszczeń spowodowanych jej użyciem.

Kredyty zniewalają państwa, firmy i obywateli, a kartel zachowuje się jak szklarz w okresie posuchy, wynajmujący chuliganów do wybijania kamieniami okien. Run na kredyty, spowodowany wojną, pozwala władcom kartelu utrzymać się przy sterach imperium. I po to jest wojna.

Pieniądz dodatni

Ratunkiem dla naszej cywilizacji jest pieniądz dodatni, czyli taki, który nikogo nie zadłuża i nie znika z systemu, gdy wybija data spłaty kredytu.

Autodar i dwa kanały jego dystrybucji

Zasadniczą cechą pieniądza dodatniego, różniącą go od pieniądza ujemnego, jest sposób jego emisji nie jako długu, a jako daru. Któż jest tajemniczym darczyńcą pieniądza dodatniego i kto jest obdarowywanym, ciśnie się pytanie. Otóż, darczyńcą pieniądza dodatniego jest społeczeństwo, które dzięki wewnętrznemu samozorganizowaniu się w państwo (efekt synergii) uzyskuje korzyść z senioratu*, będącego tej samoorganizacji emanacją (a raczej kreacją). Seniorat (od seniora=suwerena) to korzyść, jaką odnosi wolne społeczeństwo z emisji własnego, suwerennego pieniądza, wykreowanego ex nihilo.

Wyrazem samoorganizacji społeczeństwa w państwo jest system podatkowy, czyli składka obywateli i firm na potrzeby ogólne wszystkich obywateli. Umiejętność zorganizowania się społeczeństwa w państwo zdolne do ściągania podatków i finansowania potrzeb ogólnych, to zarazem baza dla suwerennego pieniądza, za pomocą którego odbywa się ściąganie podatków.

Suwerenny pieniądz jest zakotwiczony w suwerennych podatkach!

Suweren emituje pieniądz dodatni w ten sposób, że tworzy go z niczego i za tak wyczarowany środek zapłaty podatków robi pierwsze zakupy. No dobrze, ale kto konkretnie jest tym suwerenem robiącym pierwsze zakupy?

Suwerenem jest w najszerszym rozumieniu tego słowa ogół obywateli, określany w Konstytucji RP jako naród. Suwerenem jest również demokratyczna reprezentacja wykonawcza ogółu, czyli rząd.

W systemie suwerennego pieniądza dodatniego, naród i rząd to dwa równoległe kanały autodar czynienia, czyli obdarowywania społeczeństwa senioratem należnym mu z samego tytułu bycia społeczeństwem zorganizowanym w suwerenne państwo.

Obywatelska dywidenda senioratowa

Pierwszy kanał autodar czynienia, bezpośredni, to ogół społeczeństwa. W Polsce to wszyscy obywatele dysponujący PESEL-em. Dystrybucja senioratu poprzez ten kanał to najszybszy sposób uzupełniania luki nabywczej, czyli niedoboru pieniądza na rynku wewnętrznym, gdyż większość obdarowanych osób szybko wyda te środki na codzienne zakupy, przez co zasili kieszenie producentów, a nie spekulantów finansowych.

Metodę wprowadzania na rynek bezdłużnego pieniądza dodatniego, zwanego w literaturze „pieniądzem z helikoptera”, zaproponował laureat nagrody im. Nobla Milton Friedman, jako remedium na deflację lat 1930-tych. We współczesnej wersji polegałaby ona na przekazywaniu przez bank centralny lub państwowy, na rachunki wszystkich obywateli, określonej i jednakowej dla wszystkich kwoty pieniędzy, bezzwrotnej i nie obarczonej niczyim długiem.

Nazwijmy tę emisję umownie „obywatelską dywidendą senioratową”. Rządowa dywidenda senioratowa Drugim kanałem dystrybucji, jakim może się posłużyć bank centralny, aby wyemitować na rynek pozostałą – po odjęciu obywatelskiej dywidendy senioratowej – część senioratu, jest przekazanie tej części – jako autodaru – na rzecz rządu, który następnie zdecyduje niezależnie, na jakie ogólne cele ten autodar przeznaczyć. Wyemitowany w taki sposób pieniądz również nikogo nie zadłuża, jest więc pieniądzem dodatnim, darem wszystkich obywateli na rzecz potrzeb ogólnych.

Trwałość pieniądza dodatniego

Drugą istotną cechą pieniądza dodatniego jest jego trwałość, na której można budować stabilność całego systemu finansowego. Stabilność finansowa w warunkach pieniądza ujemnego jest nie do osiągnięcia, gdyż pieniądz ten systemowo znika z rynku, a jego uzupełnianie nową akcją kredytową bywa nieskuteczne, bo koń, gdy jest napojony, nie
chce więcej pić.

Tymczasem pieniądz dodatni, raz wyemitowany, będzie pozostawał w systemie tak długo, dopóki ktoś go fizycznie nie unicestwi, np. niszcząc gotówkę, co zdarza się sporadycznie, ale nie masowo. Uzupełnianie niedoborów pieniądza dodatniego nie jest jednak problemem, gdyż nie wymaga nakłaniania kogokolwiek do zaciągania nowego kredytu.

Trwałość pieniądza dodatniego, generalnie będąca jego wielką zaletą w porównaniu do pieniądza ujemnego – jak wszystko na świecie – ma także swoją stronę ujemną, bowiem gdyby cały pieniądz obecny na rynku był pieniądzem dodatnim, a z jakichś powodów wystąpiłaby konieczność ograniczenia podaży pieniądza, ograniczenie to nie nastąpiłoby samoistnie, w wyniku zatrzymania nowej akcji kredytowej i wygasania wcześniej
zaciągniętych kredytów, jak to przebiega w systemie pieniądza ujemnego.

Jednak na tę niedogodność też jest rada, a nawet dwie, gdyż sposobem ściągania nadmiaru dodatniego pieniądza z rynku może być zarówno sprzedaż obligacji przez bank centralny, jak też redukcja zaplanowanej na dany miesiąc emisji obywatelskiej dywidendy senioratowej.

Możliwe jest także utrzymywanie w systemie pieniądza dodatniego niewielkiego bufora z pieniądza ujemnego, w postaci kredytu udzielanego przez NBP bankom komercyjnym. Za pomocą tego bufora, czyli sprzedaży posiadanych obligacji bankowych, NBP mógłby w sytuacjach awaryjnych szybko ściągać z rynku nadmiary pieniądza.

POBIERZ BROSZURĘ W FORMIE PDF

[bsa_pro_ad_space id=4]